The Shackleton Project – Colaiste Dhulaigh Team – Ιρλανδία
Πρεσβευτές & Υπόβαθρο Ομάδας:
Η Shannon Horrigan μελετά την διαχείριση των περιπέτειών της στο Cholaiste Dhulaigh στο Δουβλίνο της Ιρλανδίας. Δουλεύοντας ως εκπαιδεύτρια σπορ περιπέτειας, μαρτυρεί σε καθημερινή βάση την επιζήμια ανθρώπινη επίπτωση στον φυσικό κόσμο. Πιστεύει ότι πρέπει να γίνει κάτι για να αντιμετωπιστεί αυτή η απελπιστική κατάσταση και αποφάσισε ότι θα ήθελε να συμμετάσχει σε ένα έργο που θα αυξήσει την ευαισθητοποίηση για τα περιβαλλοντικά ζητήματα τόσο στο εσωτερικό όσο και σε όλο τον κόσμο. Άρχισε να σκέφτεται για τους ανθρώπους με τους οποίους αλληλοεπιδρά καθημερινά, ειδικά άλλους ανθρώπους που συνάντησε στην πορεία της, που ασχολήθηκαν με το ύπαιθρο. Άρχισε να μιλάει σε διάφορους ανθρώπους και να ρωτάει αν θα ενδιαφέρονταν να συμμετάσχουν στο πρόγραμμα. Διαπίστωσε ότι υπήρξε μεγάλο ενδιαφέρον και συγκέντρωσε μια ομάδα 4 συμμετεχόντων οι οποίοι μοιράζονται τις ίδιες απόψεις και ανησυχίες για το μέλλον του πλανήτη.
Στις 24 Ιανουαρίου 2018 η ομάδα συναντήθηκε με τους Kevin και Fiona από την ReCreate, οι οποίοι παρουσίασαν το περίγραμμα του έργου, τις προθεσμίες και τις απαιτήσεις. Σε αυτό το σημείο ορίστηκε μια σύντομη χρονική περίοδος στην ομάδα, αποφασίζοντας πότε θα συναντηθεί για να σκεφτεί ιδέες και να συζητήσει για το έργο. Η Τετάρτη ήταν η καθορισμένη ημέρα της ομάδας, όπου οι συμμετέχοντες θα συναντιούνται εβδομαδιαίως για να συζητήσουν την ιδέα, τη διαδικασία και την πρόοδο. Καθώς όλα τα μέλη της ομάδας είναι στην ίδια κατηγορία, δημιουργήθηκε το όνομα της ομάδας “Colaiste Dhulaigh”. Η ιδέα πίσω από το κομμάτι του σχεδιασμού: Η κατεύθυνση που ήθελε να πάρει το σχέδιο προέρχεται από μια κοινή τάση, που κάθε συμμετέχων βιώνει μέσα από το κοινό πάθος για υπαίθρια αθλήματα, όπως πεζοπορία, καγιάκ και αναρρίχηση. Εξερευνώντας την ύπαιθρο, όλη η ομάδα συμφώνησε ότι υπήρξε μεγάλη αύξηση της μόλυνσης και της ρύπανσης γύρω από διαφορετικά περιβάλλοντα όπως οι υδάτινοι οδοί, τα βουνά και οι αστικές περιοχές. Οι απογοητεύσεις που βίωσαν όλοι οι συμμετέχοντες ενώ ήταν σε εξωτερικούς χώρους, έδωσαν μια ξεκάθαρη κατεύθυνση ως προς το τι θέλουν να αντιμετωπίσουν σε όλο τον διαγωνισμό σχεδίου.
Το σχέδιο της ομάδας απευθυνόταν σε 4 κατηγορίες: Περιγραφή Σχεδίου της ομάδας Colaiste Dhulaigh/Shackleton
- Πώς η ανακύκλωση και η επαναχρησιμοποίηση μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την αντιμετώπιση του προβλήματος των αστέγων.
- Πώς η υπερπαραγωγή και η κατανάλωση πλαστικού επηρεάζει τώρα την άγρια ζωή μας.
- Η έλλειψη προσπάθειας από την ανθρώπινη φυλή για την εξεύρεση νέων και καινοτόμων τρόπων για επαναχρησιμοποίηση και ανακύκλωση πλαστικών.
- Η καταστροφική ανθρώπινη επίδραση στον φυσικό κόσμο.
Η ομάδα αποφάσισε ότι θα ήθελαν να δημιουργήσουν ένα διαδραστικό κομμάτι και θα ήθελαν να ασχοληθούν και να θέσουν διάφορα ατομικά ζητήματα, ενώ παράλληλα θα συνεργάζονται για να δημιουργήσουν ένα συνεκτικό κομμάτι. Η αρχική έμπνευση προήλθε από την έννοια του “Leave no trace” και πόσο καιρό χρειάζεται για να αποσυντεθούν τα υλικά. Αυτό προκάλεσε την ιδέα να δημιουργηθεί ένα ρολόι για να υποδείξει πόσο καιρό χρειάζεται για να αποσυντεθούν ορισμένα υλικά.
Από αισθητική άποψη, η ομάδα άρχισε να παρακολουθεί την επίδραση 12 μεμονωμένων κομματιών. Η ομάδα θεώρησε ότι το συνολικό κομμάτι μπορεί να είναι υπερβολικά ακατάστατο και θα μπορούσε να δημιουργήσει σύγχυση στους θεατές. Με αυτό το σκεπτικό, αποφασίστηκε να εργαστούν σε 4 μεμονωμένα κομμάτια τα οποία θα έπρεπε να αναλάβει κάθε μέλος της ομάδας. Η ομάδα άρχισε να εξετάζει πώς το συνολικό κομμάτι μπορεί να είναι διαδραστικό, αποφασίζοντας ότι θα ήταν ενδιαφέρον να προστεθεί ένα στοιχείο κίνησης στο συνολικό κομμάτι. Αυτό οδήγησε στην απόφαση να φτιάξει ένα τραπέζι με μια περιστρεφόμενη κορυφή, ονομαζόμενο Ceithre Cinn. Αυτή είναι η ιρλανδική γλώσσα για την επικοινωνία των 4 ατόμων της ομάδας.
Η ιστορία πίσω από Ceithre Cinn:
Η ομάδα θέλησε η βάση του τραπεζιού να είναι ένα ενιαίο / συνεκτικό κομμάτι που θα ενώνει όλα τα άλλα κομμάτια. Καθώς όλα τα μέλη της ομάδας ζούσαν στο Δουβλίνο, ήθελαν κάτι που συνδέει τόσο το αστικό περιβάλλον μέσα στο οποίο ζουν, όσο και την ομορφιά της αγροτικής υπαίθρου που έχουν εξοικειωθεί με τις υπαίθριες περιπέτειές τους. Η ομάδα σκέφτηκε τότε τι συνδέει αυτά τα δύο, και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι έρχεται σε επαφή με το Larnród Eireann, το εθνικό σιδηροδρομικό δίκτυο της Ιρλανδίας.
Αφού δόθηκε πρόσβαση για το τι υλικό θα μπορούσε να είναι διαθέσιμο στην αυλή των σιδηροδρόμων, η ομάδα βρήκε ένα παλιό Στροφείο Καλωδίων, μαζί με πολλά ανεπιθύμητα κομμάτια ξύλου τα οποία ήταν η ιδανική βάση για την κατασκευή της επιφάνειας του τραπεζιού.
